فرآیند خود ترمیم خازن و تجزیه و تحلیل مکانیسم

در حین کار خازن های متالایز، به دلیل نقص دی الکتریک یا نقاط احمقانه در فرآیند ساخت، فلاش اوری با جریان بالا به صورت محلی روی صفحه رخ می دهد. انرژی این جریان بزرگ آنی باعث از بین رفتن عایق محیط نمی شود، بلکه تنها منجر به کاهش لایه فلزی صفحه در محدوده بسیار کمی می شود و فرآیند بازگشت به حالت عادی کار خود ترمیم نامیده می شود. . این مقاله مکانیسم فرآیند خوددرمانی را معرفی می کند. خازن های فلزی بر روی مواد دی الکتریک با استفاده از تجهیزات تبخیر با خلاء بالا برای پوشش دادن سطح برای تشکیل صفحات خازن تشکیل می شوند. به طور کلی، لایه های فلزی کامپوزیت روی-آلومینیوم را می توان بر روی کاغذ خازن یا محیط فیلم تبخیر کرد.

ضخامت محیط به طور کلی چند میکرون است و لایه فلزی بسیار نازک است. هیچ راهی برای اندازه گیری ضخامت لایه فلزی وجود ندارد. ضخامت باید به ترتیب آنگستروم باشد که کوچکترین ZZ در واحد اندازه گیری طول است. از آنجایی که ضخامت لایه تبخیر روی آلومینیوم بسیار یکنواخت است، ضخامت با اندازه گیری مقاومت حجمی لایه فلزی در طول فرآیند تولید بیان می شود. به دلیل مقاومت مواد مشابه و مساحت یکسان، مقاومت حجمی به ضخامت بستگی دارد. از آنجایی که ممکن است نقاط ضعیفی در استحکام الکتریکی در ناحیه محلی مواد دی الکتریک خازن وجود داشته باشد، ممکن است ترومای مکانیکی یا ناخالصی در فرآیند تولید نیز وجود داشته باشد.

هنگامی که خازن کار می کند، یک قوس چشمک زن محلی رخ می دهد. انرژی این ضربه قوس می تواند طیف کوچکی از لایه های فلزی را در اطراف نقص تبخیر کند، اما برای شکستن یا کربن کردن مواد دی الکتریک کافی نیست. این رسانه هنوز حالت عایق خود را حفظ می کند. با توجه به محدوده بسیار کم فرار فلز، به طوری که محدوده نقص دی الکتریک اصلی از صفحه جدا می شود و از دست دادن سطح صفحه در محدوده کوچک کاهش بسیار کمی در مقدار خازن دارد که می توان از آن چشم پوشی کرد.

کل خازن به شرایط کاری عادی باز می گردد. این فرآیند خود ترمیم خازن نامیده می شود. نقطه خود ترمیم روی صفحه خازن متالیز شده و نمایش ساختاری در شکل زیر نشان داده شده است. عملکرد خود ترمیم شونده یکی از ویژگی های منحصر به فرد خازن های متالیزه است و خازن هایی با ساختارهای دیگر مانند فویل های الکترود این عملکرد را ندارند.